Dat GroenLinks uiteindelijk akkoord zou gaan met wat vage toezeggingen (verpakt als “garanties”) hoeft niemand te verbazen. Eigenlijk stond de uitkomst van het debat al bij voorbaat vast. Was GroenLinks uiteindelijk niet (samen met D66) één van de indieners van het voorstel om na het debacle rondom de Uruzganmissie het NL committment mbt Afghanistan nog voort te zetten, zij het dan in een andere vorm – een politieopleidingmissie i.p.v. een “vecht”-missie. Niet dat Groenlinksers dat nu echt zo graag wilden, het voorstel was vooral nodig om GroenLinks regeringsfähig, gouvernementeel te maken. “We zijn er helemaal klaar voor” zei Femke Halsema vóór de verkiezingen. Ze zag het pluche al lonken. Niet voor haarzelf – tenminste nu nog niet – want ze verklaarde uitvoerig dat ze zelf in de 2e Kamer wilde blijven, maar toch wel voor haar partij. Nu kun je ook dat met een korreltje zout nemen: zeggen dat je in de 2e Kamer wilt blijven … zei Wouter Bos dat ook niet vóór de verkiezingen die tot het laatste kabinet Balkenende leidden? Uiteindelijk is er maar een beetje (waarschijnlijk geregisseerd) beroep van partijprominenten nodig en je kunt zo overstag gaan en toch nog op het pluche belanden. Toen de vorming van een links kabinet na deze verkiezingsuitslag niet lukte poetste Femke de plaat.
Fractieleider Jolande Sap kwam natuurlijk met de voor de hand liggende blabla dat het voor haar fractie een zware en gewetensvolle afweging was geweest, etc. etc. maar dat laat onverlet dat haar partijgenoten over die afwegingen waarschijnlijk andere ideeën hebben. Wat moet je met zo’n eis dat premier Mark Rutte er persoonlijk op toe moet zien dat de missie volgens de afspraken verloopt! Als dat niet gebeurt, zouden er maatregelen moeten volgen met in het uiterste geval een vertrek van Nederland uit Kunduz. Hoe zou onze Mark dat moeten doen?
We weten hoe de politiek werkt: het is gewoon een jacht naar prestige en mooie posities. Nederland bij de G20 … daarvoor moet stroop gesmeerd worden. Voor wat hoort wat. Jaap de Hoop Scheffer secretaris-generaal bij de NAVO? Daarvoor moest committment in Irak komen. Niets van te vinden in officiële documenten. Nee natuurlijk niet. Zoiets blijft toch vanzelfsprekend onder de pet? Iedereen voelt instinctief dat zoiets een voorwaarde is. Daarover hoeft niets vastgelegd te worden en het hoeft zelfs niet besproken te worden. Zoals alle ware motieven onder de pet blijven. We horen Rob de Wijk uitvoerig lobbyen vóór de missie in Kunduz. Maar was hij niet zelf beoogd minister van defensie of buza als er een ander kabinet was gekomen (ik schreef hier eerst “links kabinet”, maar we weten ondertussen wel dat D66 zo pluchegeil is dat ze in elk kabinet zullen gaan zitten, welke politieke kleur dat ook heeft en welke concessies van hun kant er ook voor nodig zijn).
Is het een wonder dat de kiezers weglopen van de traditionele partijen? Wat rest is een hopeloos verdeeld politiek landschap, waar populistische partijen als de PVV alleen maar garen bij zullen spinnen? Ben benieuwd naar de uitslag van de verkiezingen voor de Provinciale Staten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten