Gistermiddag de discussie in de 2e Kamer aangehoord over Uruzgan en de opmerkingen van Wouter Bos dat Nederland morgen zou moeten besluiten daar weg te gaan. Je zit er ademloos naar te kijken hoe zich na zo’n debat over Irak (de commissie Davids) nu alweer zo’n brisante situatie ontwikkelt. Toen dit kabinet werd geformeerd was het al geen huwelijk uit liefde maar een “marriage de raison” … een verstandshuwelijk dat had kunnen leiden tot liefde, maar je kon haast voorspellen dat het een misgreep zou blijken te zijn. De partners liggen misschien nog wel samen in bed, maar alleen om te slapen. Verder maken ze elkaar het leven vooral behoorlijk zuur.
Per slot van rekening gaat het in zo’n relatie alleen maar om macht. Wegmasseren van zere plekken wordt in zo’n huwelijk niet op prijs gesteld, alle venijn en wrevel wordt zuinig bewaard om die later nog eens uit te spelen. Donderdag was het een al ellende. Wist Wouter Bos van die contacten met de NAVO, wist hij dat die brief er aan kwam? Wist hij wat erin zou staan of had hij gedacht dat bij voorbaat al rekening gehouden zou zijn met de onmogelijkheid de militaire aanwezigheid te verlengen en steeg zijn woede tot kookpunt toen bleek dat de brief als drukmiddel bedoeld was. Hij zei dat hij van niets wist. Een misverstand in de communicatie?
Van wie zouden die signalen uitgegaan zijn? En waarom zouden die signalen afgegeven zijn? Is het een schande om je aan je woord te houden en niet te bezwijken voor de druk nu toch weer mee te doen.
Als je ziet hoe alles uit de kast gehaald wordt door de partij die wil blijven….De EO laat snikkende ouders zien van militairen die gesneuveld zijn in Uruzgan. Voor niets gesneuveld als we het karwei niet afmaken. Tja, maar karwei afmaken: wat betekent dat? Tot in lengte van dagen aanwezig zijn? Laten we niet vergeten dat Nederland alleen maar meedoet uit prestigeoverwegingen. De positie van Nederland in het internationale discours zou aangetast worden. Ach toch! Heeft dat iets te maken met de wens meer te willen dan we kunnen. Nederland domineesland? Altijd dat opgeheven vingertje…die grenzenloze ambitie. De zedelijke normen van een klein landje dat in de internationale politie een te grote broek heeft aangetrokken. Gaan we minder zaken doen met de USA? Of valt er misschien binnenkort een mooie internationale positie te vergeven waarbij we de steun van de USA nodig hebben! Dat soort zaken wordt nergens vastgelegd maar speelt een grotere rol dan we vermoeden.
Het lijkt of zowel het kabinet als de 2e kamer bezig zijn met een spel waarin wat meer jokers zitten dan de Nederlandse bevolking weet. Van fair play is geen sprake. Wat er ook uitkomt: het prestige van kabinet en 2e kamer zijn behoorlijk aangetast. Benieuwd hoe dat vandaag afloopt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten