Heel Nederland over 10 jaar onder water!

    Wie de discussie tussen gelovigen en ongelovigen over Anthropogene Global Warming (AGW) en de rampspoed die dat tot gevolg zal hebben met een beetje sceptisch oog ( en dat hoeft nog niet eens een klimaatsceptisch oog te zijn) beziet kan eigenlijk maar tot één conclusie komen: geen van beide partijen slaapt met Karl Popper onder zijn hoofdkussen. Het is allemaal meer geloof dan wetenschap, waarbij beide partijen alle moeite doen dat geloof toch als wetenschap te verkopen.

    Olie, gas, steenkool en uranium raken een keer op. Dat is een gegeven en dat er naar andere manieren gezocht moet worden om in onze energie te voorzien valt niet te ontkennen. Maar dat staat los van het geloof in CO2 uitstoot en  Anthropogeinc Global Warming (AGW). Ik denk vaak: als die klimaathysterici nou eens dat argument zouden gebruiken in plaats van die CO2 uitstoot, dan zouden de sceptici nog veel meer het nakijken hebben.

    Toch zie je steeds meer dat de echte klimaatsceptici in de hoek gedrukt worden (een hoek waar de slagen vallen). Niet alleen wordt er door de GW aanhangers steeds beweerd dat de discussie al gevoerd is en dat het dus geen zin heeft nog verder te discussiëren met tegenstanders, die dus eigenlijk het hoofd in de schoot hadden moeten leggen; de GW aanhangers hebben zo’n grote greep op de media dat er voor sceptici alleen maar kruimelwerk overblijft.

    Mensen willen vooral hun eigen mening bevestigd zien en zijn maar al te gauw in de zekerheid van de eigen heerlijk-heid (met dank aan Harry Prick).

    Op de website van De Dagelijkse Standaard (zie hiernaast) doet Hans Labohm al geruime tijd verwoede pogingen om het geloof in GW te ondermijnen door er voortdurend op te hameren dat er van stijging van tempe-ratuur helemaal geen sprake is.

    Of dat nu wel of niet het geval is laat ik in het midden. De meeste lezers zijn toch niet deskundig genoeg om daarover een oordeel te hebben (al denken ze van wel). Het is allemaal napraten van wat echte of vermeende deskundigen (die ook niet met Karl Popper onder hun hoofdkussen slapen) daarover schrijven. We zijn van God los, maar de zondeval bestaat nog steeds. 
    Veel interessanter is hoe dit onderwerp in de media wordt behandeld. Of liever: niet behandeld. Van de Volkskrant zul je geen kritische geluiden te horen. Martijn van Calmthout schreef eens doodleuk dat hij die niet wilde publiceren omdat de discussie over was. Hij vergeleek het met alternatieve geneeskunst. Daar hoefde je volgens hem ook niet meer over te publiceren: wetenschap-pelijk volkomen achterhaald.

    Je zou kunnen spreken van een paradigma shift en de oorzaak daarvan wordt mooi geïllustreerd door een citaat van de Duitse fysicus Max Planck, (door Thomas Kuhn geciteerd, en te vinden in het Wikipedia lemma over paradigma shift): […] Sometimes the convincing force is just time itself and the human toll it takes: "a new scientific truth does not triumph by convincing its opponents and making them see the light, but rather because its opponents eventually die, and a new generation grows up that is familiar with it."

    Zo ging het bij Heidelberg Appeal Nederland, HAN, dat een aantal jaren heldhaftige pogingen deed om discussie over het milieu en andere zaken een wat meer wetenschap-pelijke basis te geven. HAN werd uit vermoeidheid ont-bonden omdat de initiatiefnemers “in het weekend ook wel eens een boek wilden lezen”.

    Zo gaat het waarschijnlijk ook bij de klimaatsceptici. Veel emeritus hoogleraren, en ook Hans Labohm zijn niet meer van de jongste. Dat wil niets zeggen over de wetenschap-pelijke inhoud. Juist emeritus hoogleraren zijn niet meer gebonden aan een politiek correct standpunt (want dat is toch het kernpunt bij de klimaatdiscussie: het is niet fashionable om scepticus te zijn: mensen verklaren je voor gek als je twijfelt aan Anthropogenic Global Warming!)

    Bij de overdonderende media-aandacht die de klimaathysterici opeisen (met natuurlijk de “groene” NGO’s als Greenpeace e.d. voorop), raken alle kritische geluiden gemakkelijk achter het verdwijnpunt. Het valt te loven dat Hans Labohm de fakkel brandend probeert te houden, ook al ben ik het lang niet altijd met hem eens.

    Pier Vellinga, pas benoemd tot hoogleraar milieu bij de WUR in Wageningen (de universiteit waar ze cursussen ontwikkelen om koeien te leren minder methaan te ruften) zei het bij zijn inaugurele rede: “klimaatsceptici proberen zand in de raderen te strooien.” In de raderen van wat? Dat wordt al snel duidelijk als je ziet wat voor consortia er in de klimaathoek zoal bestaan en wat ze allemaal als doelstelling hebben. Zoals Hans Labohm eerder opmerkte: het is cui bono, eigen zaak eerst. Het scheppen van hypes met betrekking tot het klimaat dient vooral om je eigen zakken te vullen en om jezelf in het centrum van aandacht te plaatsen.

    Met alle agitprop die de global warming adepten uitstrooien is het vreemd ook nog ergens te lezen dat klimaatsceptici onevenredig veel aandacht in de media krijgen. Peter Tom Jones schrijft bijvoorbeeld: “[…]Het disproportionele gewicht dat de laatste jaren in de populaire media werd gegeven aan een kleine schare klimaatsceptici heeft ertoe geleid dat er een enorme kloof is ontstaan tussen de perceptie van de gewone man versus de stand van zaken in de klimaatweten-schap zelf. Het klimaatscepticisme is vandaag, naast structurele, culturele en gedragsmatige factoren, nog steeds één van de belangrijkste verklaringen voor de maatschappelijke en politieke inertie ter zake. Gegeven de alsmaar toenemende kennis over de potentieel catastrofale gevolgen voor miljoenen tot miljarden mensen in het geval van verdere inertie is klimaatscepticisme anno 2009 een misdaad tegen de mensheid.[…]"| Sic!

    Hoe is het mogelijk denk je. Hoezo disproportionele aandacht? Die man moet toch gek zijn! Het geval is toch dat er juist helemaal geen aandacht is voor klimaatsceptici! 
    Al Gore heeft de Nobelprijs gekregen voor zijn film “An Unconvenient Truth” waarin een aantal aperte onjuistheden en leugens werden verteld. In mijn woonplaats zijn alle leerlingen van middelbare scholen met busladingen naar die filmvertoning vervoerd. En als het aan de raadsfractie van Groen Links ligt wordt de stad omgeven door een gordel van windmolens. Iedere dag wordt je overspoeld met media aandacht voor Global Warming. Mensen die wat tegengas geven worden belachelijk gemaakt.

    Onze universiteiten, dat is bekend, zijn al tientallen jaren “in zaken”. Daar is de waarheidbevinding ondergeschikt geworden aan het binnenhalen van lucratieve onderzoekprojecten waarvan het eindverslag zoals gebruikelijk altijd eindigt met de dooddoener dat er nog veel onderzocht moet worden, waarmee uitdrukkelijk gehengeld wordt naar een vervolgsubsidie. Nee … echt onderzoek “tegen de keer” hoeven we uit die hoek niet te verwachten. Iedereen die daar een klimaatsceptisch onderwerp op de agenda zou willen zetten pleegt wetenschappelijke zelfmoord.