Nog een deftige krant?

   Tja, het moest er eens van komen. Mijn abonnement op de NRC een week geleden opgezegd. "Maar u bent al 40 jaar abonnee?" zei het meisje van de klantenservice. Tja, als je een jaarabonnement hebt moet je vooruit kijken. Met de wisseling van hoofdredacteur ben ik er niet geruster op geworden dat de (mijn ) krant nog het niveau houdt waar ik op gesteld ben. Verandering is goed, maar behoedzaamheid beter.
   Met het niveau ging het toch al bergafwaarts. Lifestyle bijlagen waarin geneuzeld werd over mode, koken en reizen en zo voort.
Maar het ergste is: de krant wordt te dik! Je krijgt hem niet meer uit in het weekend
   De uitgelekte e-mail van de nieuwe Belgische hoofdredacteur Peter Vandermeersch doet toch echt het ergste vrezen. Columnisten eruit? Mij best ... het zijn er inderdaad veel en sommigen zijn niet weg te branden. Frits Bolkestein sprak ooit van een konijneplaag en ik geef hem gelijk. We worden overspoeld door meningen. De gevierde Hofland lijkt wel haast iedere dag iets af te scheiden, ook al stelt het soms weinig voor. In een iets lagere frequentie zou hij nog best te pruimen zijn maar nu moet ik veel ongelezen laten. Toen Vandermeersch een tijd geleden in "de wereld draait door" aanschoof kreeg hij de wind van voren. Hofland afschaffen: dat toch niet? Dat was toch een icoon! Die kon toch niet weg? Is het toeval dat Hofland de P.C. Hooftprijs 2011 krijgt voor zijn essayistisch werk? Of zou het een poging zijn om wat pressie op Vandermeersch uit te oefenen om hem voor de NRC te behouden.
   Mij lijkt dat het minder om het niveau van de columnisten gaat (Hofland schrijft best interessante stukken) als wel om de frequentie waarin ze wat schrijven. Ik heb er een hekel aan als er teveel dezelfde gasten over de vloer komt, of dat nou via de krant, radio of televisie is. Dat circus van BN'ers staat me gruwelijk tegen.Als Vandermeersch daar wat aan wil doen dan kom ik misschien terug.
 En dan nog: in een interview in HP/De Tijd zegt Vandermeersch: "als al die columnisten schreven als Youp van 't Hek hoeven ze niet voor hun toekomst te vrezen." 't Is toch niet waar? Wordt de NRC een lolbroekenkrant met van die sjablooncollumns die soms wel leuk zijn maar waarvan je toch na verloop van tijd afvraagt wat je er nou eigenlijk van opgestoken hebt?   Maar is er een alternatief? Welke krant dan wel? Ik vrees dat ik tot het zwervende lezersvolk ga horen. Nu eens Trouw, dan weer De Volkskrant en soms weer de NRC. 
   Natuurlijk wordt je gebeld als je de krant opzegt. Of ik verder wil lezen met korting. Nou ... het nog maar eens een kwartaaltje aanzien dan. Lijkt wat slapjes, maar, zoals gezegd: is er wel een alternatief? Maar een jaar krediet? Dat niet meer!

Liebst du um Schönheit

Voor verliefde mensen.

Liebst du um Schönheit, o nicht mich liebe! 

Liebe die Sonne, sie trägt ein goldnes Haar!

Liebst du um Jugend, o nicht mich liebe! 

Liebe der Frühling, der jung ist jedes Jahr!

Liebst du um Schätze, o nicht mich liebe!

Liebe die Meerfrau, sie hat viel Perlen klar!

Liebst du um Liebe, o ja, mich liebe!
Liebe mich immer, dich lieb' ich immerdar.

Nu, de ultieme ervaring van Dadels van Hassan. Een pot Mango chutney met een echte grand cru uit de Bordeaux, een Pauillac cru bourgeois chateau Lafite Rotschild uit het uitstekende jaar 2000. U weet niet wat u proeft!

Dadels Van Hassan

Mango Chutney

Ingr: mangos (30%), quinces, sugar, raisins, onions, vinegar, olive oil, wine (Pauillac, chateau Lafite Rotschild, 2000), ginger, lemongrass, chillies.

    440 gm                                      best before: 06-11-2012

    Informeer naar onze prijzen

Het bed van Elsschot

    Het echtelijk bed van schrijver Willem Elsschot heeft gisteren op een veiling in Antwerpen 3500 euro opgeleverd. Het werd eerst nog uitgeprobeerd door de Gentse theatermaakster Pascale Patel die er samen met Pat Donnez op ging liggen. Het lag een beetje zacht, en de lengte was ook niet wat we tegenwoordig gewend zijn. 

    “Het bed zal een fantastische mooie plaats krijgen in de toonzaal van mijn beddenbedrijf”, liet de koper, beddenfabrikant Frank Verschueren uit Laarne weten.

Jammer dat die koper niet Charles van Ganzen heet, want ik moest bij die bedverkoop onmiddellijk denken aan de mooie vergelijking tussen metalen en houten bedden die Boorman in Elsschots “Lijmen” maakt.

    Al bladerend in een adresboek komen de kompanen Boorman en zijn leerling Laarmans, die zich voor de deftigheid de naam Texeira de Mattos heeft moeten aanmeten een advertentie tegen van

Stoffels, Dupuis & Co.

Lits anglais.

Seuls représentants de Collingwood LtD.

Exigez la marque “Morpheus”

“Wij hebben die Stoffels nog wel geen bezoek gebracht, de Mattos, maar onthoud al vast dat dit je ware ijzeren bedden zijn en dat een ijzeren bed in ’t algemeen:

1. Gezonder is dan een houten, waarom weet ik niet meer , maar dat vertelt Stoffels ons wel.
2. Zindelijker, want ijzer wordt nooit wormstekig, en is ook niet geschikt om door wandluizen als “Algemeen sanatorium gebruikt te worden.”
3. Duurzamer, want ijzer is sterker dan hout, daar gaat niets van af.

“Kijk, die doen ook in bedden, maar dit zijn houten, zei Boorman. Schrijf maar weer op:

Charles van Ganzen

Meubles anciens et modernes

Specialité: Chambres à coucher style Louis XV

“Denk er vast om dat een houten bed :

1. gezonder is dan een ijzeren, omdat ijzer te koud is en rheumatiek veroorzaakt.
2. zindelijker, want ijzer roest.
3. duurzamer, want die gietijzeren dwarsliggers zijn broos als glas.

    Die stijl Louis XV is uitstekend. […] Je begint bijvoor-beeld: “De tous les materiaux de l’ architecture le bois est certes celui qui offre les plus admirables ressources au prodigieux et inepuissable thème de la decoration.” Zoek maar eens in de la, onder “marmer” of “cement”, daar vind je wel iets.”

    Het bed, volgens de veilingmeester waarempel ook in Louis XV stijl en van Mechelse origine, werd geveild door de Vlaamse radiozender Klara, die ook de mooie serie “Zot van Elsschot” (zie eerder)  heeft geproduceerd. De opbrengst (4300 €) zal worden gebruikt om gehandicapte en zieke kinderen van computers e.d. te voorzien zodat ze vanuit huis school lessen kunnen volgen.
Meer over Elsschot is te vinden op Klara

Rijssen en de islam

Islamofobie en klimaatzelotisme: intolerantie als gemeenschappelijk geloofsartikel

      Is het toeval dat ik juist op de dag dat het proces tegen PVV leider Geert Wilders begonnen is een artikel in De Standaard onder ogen krijg waarin staat dat een filmpje van de Britse milieubeweging 10:10 (10% CO2 reductie in 2010) niet in de campagne gebruikt zal worden omdat teveel mensen het wansmakelijk vonden.

      Het gaat hier over een (agitprop) filmpje van Richard Curtis, de schrijver van Four weddings and a funeral, waarmee die milieubeweging een campagne wilde starten om in 2010 nog 10% CO2 reductie te bereiken.

      Op het internet raakt nooit iets zoek: hier het filmpje op Youtube 

      Ik vind het een mooi voorbeeld van zelotisme … geloofsijver  die milieufanaten zo kenmerkt. Onsmakelijk, dat zeker. Was het ook satire? Franny Armstrong, de oprichtster van de campagne 10:10: “Richard Curtis heeft een satirisch filmpje gemaakt in de cartoonstijl van Monty Python of South Park. Velen vonden het hilarisch, anderen waren beledigd. Uit respect voor hen wordt de film uit roulatie gehaald.”

      Maar zou ze ook niet door voortschrijdend inzicht tot de conclusie gekomen zijn dat dit filmpje absolute antireclame betekent voor de 10-10 campagne?  Je kunt het satire noemen, maar is het niet meer dan dat? Geeft het niet een mooi inkijkje in wat de milieubeweging eigenlijk het liefst zou willen: het (mond)dood maken van tegenstanders?

      Het filmpje wordt nu dus niet gebruikt in de campagne: zelfregulatie heeft gewerkt. Maar zou je, als dat niet het geval was zo’n filmpje dan hebben moeten verbieden? Ik denk het niet, want juist door de manier waarop deze boodschap wordt gebracht wordt angstwekkend duidelijk hoe de milieubeweging zich heeft ontwikkeld als een milieu”kerk” die een milieu”religie” wil uitdragen. Maar dat is niet alleen het geval bij de milieubeweging maar ook bij andere bewegingen die er op uit zijn de publieke opinie te beïnvloeden.

      “Les extremes se touchent”: links (de milieubeweging) en rechts (Wilders met zijn anti-islamstandpunten) hebben meer gemeen dan ze ooit zouden willen toegeven. Tegenstanders stigmatiseren en wegzetten als gevaarlijk voor het land of de hele wereld, dat is het gemeen-schappelijke programmapunt. Het (mond)dood maken van dergelijke tegenstanders (en misschien niet alleen als satire) is dan gemakkelijk de volgende stap.   

      De Britse schilder en dichter William Blake schreef eens: “To generalize is to be an idiot, to particularize is the alone merit of distinction.”  

      Met die generalisaties scharen zowel Wilders als de 10-10 campagne zich in de groep van idioten. Verstandige mensen kiezen niet zo makkelijk partij en proberen de achterkant van hun gelijk eerst te onderzoeken voordat ze de voorkant aan de kerkdeur spijkeren.

Zot van Elsschot

        50 jaar geleden is hij overleden, één van de grootste schrijvers uit het Nederlandse taalgebied: Willem Elsschot (Alfons de Ridder). Dat het groots gevierd wordt, vooral in Antwerpen, is niet meer dan logisch.

        Mijn eerste kennismaking met Elsschot dateert van jaren geleden. Op school werd uit zijn boeken voorgelezen. Uit “Lijmen” … zijn meestgelezen roman, waarin de hilarische geschiedenis wordt verteld van de advertentiecolporteur Laarmans die met zijn chef Boormans advertenties verkoopt voor een als tijdschrift vermomde reclamebrochure. Eigenlijk is het, zoals Boormans toegeeft alleen maar “bedrukt papier” en hij noemt zichzelf dan ook in een moment van zwakte “ handelaar in bedrukt papier”

        De artikelen in dit “tijdschrift” worden op een sjabloonachtige manier vervaardigd. Als voorbeeld de onsterfelijke standaardzin die steeds, in ontelbare variaties, steeds weer voorbijkomt: bij het nummer dat gaat over een meisjesschool:

“Cette culture donne à la jeune fille, avec une bonté, pleine d’élans vers la religion un savoir faire multiples, un esprit pratique, des connaisaances et un raisonnement que son avenir social nécessite impérieusement”

        Voor een andere meisjesschool wordt dit dan gescrambled tot:

“Cette religion donne à la jeune fille une culture pleine d’élans vers la bonté, de multiples connaissances, un raisonnemten pratique, un savoir faire et un esprit impérieusement nécessités pas son avenir social. ” 

        En zo gaat het maar door. Over een steenhouwers-zaak:

“De tous les matériaux  de l’architecture, le marble est certes celui qui offre les plus admirables ressources au prodigieux et inépuissable thème de la décoration. ”

        Dat wordt een paar nummers later in een artikel over een cementhandelaar hertaald naar:

“De tous les materiaux  de ‘l architecture, celui qui offre au prodigieux et inépuissable  thème de la decoration les plus admirables ressources. ”

        Laarmans ontdekt dat je met die standaardzin vrijwel alles kunt formuleren. Want, zegt Boormans “ […] de opvolging van onze “tous”, “certes”, “prodigieux” , inépuissable” en “admirable”, slaat in als de bliksem, het doet er niet toe wat je er tussen in last: marmer, cement, papier of maarschalk Foch. Probeer maar eens:

”De tous les maréchaux de la grande guerre, le maréchal Foch est certes celui qui offre au prodigieux et inépuissable thème de la gloire national les plus admirables resources. ”

        Later heb ik alles van hem gelezen en ook veel over hem. Hij is me steeds blijven boeien en ik herlees zijn boeken regelmatig. Al zijn romans getuigen van zowel een ongelofelijke soberheid (geen woord teveel) en preciesie (altijd het juiste woord op de juiste plaats) en de thematiek die hij aansnijdt is nu, zo’n tachtig jaar nadat zijn boeken gepubliceerd zijn nog actueel. Op de site van de Digitale Bibliotheek der Nederlandse Letteren zijn Kaas en Tjip digitaal beschikbaar en er zijn daar ook veel links naar documentatie over hem te vinden.

        Vijftig jaar geleden is hij overleden. Een mooi afgesloten leven dat 78 jaar heeft geduurd. Hij heeft een klein, maar mooi oeuvre nagelaten. Op VRT zender Klara valt er veel genieten  voor Elsschotliefhebbers. Journalist Pat Donnez heeft een 9 delige serie gemaakt onder de titel “Zot van Elsschot” die op zondagochtenden in september en october 2010 wordt uitgezonden. Als u dat te laat ontdekt, probeer dan de uitzending eens met de zoekfunctie terug te vinden. http://radio.klara.be/radio/10_home.php Als u geluk heeft is er nog wat te vinden.

Oud-bisschop Gijsen van misbruik beschuldigd

      Zo laat de NRC zich weer van haar seculiere kant zien, was de verzuchting bij ons thuis. Nou hebben ze die Gijsen eindelijk te pakken.

     Maar was het niet gewoon bedoeld om ons te verkneukelen om de positie van die stijve Gijsen? Kreeg het artikel in de krant van 15 september daarom zo'n prominente plaats op de voorpagina, met zo'n grote kop?

      Met de seksschandalen in de RK kerk lijkt De NRC een onuitputtelijke nieuwsbron aangeboord te hebben. Fanatiek zijn ze erin. Maar je vraagt je toch wel eens af of het langzamerhand alleen een kwestie is van “de beerput moet open” of dat de gretigheid waarmee deze krant er met z’n neus boven hangt om de onwelriekende reuk te savoureren ook een aspect van journalistieke zelfbevrediging in zich bergt.

      Ik schrijf dit niet als katholiek, maar als atheïst die geen enkele affiniteit heeft met de RK kerk. Ook voor atheïsten is het een keer genoeg. Moeten we nu wel zo smullen van al die opgerakelde seksschandalen?

      Kan er  – naast medeleven met de slachtoffers – ook niet eens sprake zijn van mededogen met al die jongens die op jonge leeftijd zich geroepen voelden tot een taak van dienstbaarheid in het priesterambt zonder zich bewust te zijn van de kracht van hun libido. Jazeker, de RK kerk treft blaam dat ze al die jaren geprobeerd heeft deze schandalen onder het tapijt te vegen. Een nog veel grotere schuld treft de RK kerk omdat ze het nooit aangedurfd heeft aan de onnatuurlijke toestand van het celibaat een eind te maken. We praten over de Islam als een religie die zich niet openstelt voor verandering: een verstarde religie. Is het met de RK kerk niet hetzelfde, of nog erger?

      Het is goed dat een krant aandacht besteedt aan deze schandalen. Maar het gluurderige gevoel dat spreekt uit een zo prominente plaats; op de voorpagina afdrukken van iets wat – naar de inhoud – best op een binnenpagina had gekund, geeft blijk van een zucht naar sensatie die voor een deftige krant als de NRC misplaatst is. Of is die krant niet meer zo deftig?

Chagrin et pitié

    Gistermiddag de discussie in de 2^e Kamer aangehoord over Uruzgan en de opmerkingen van Wouter Bos dat Nederland morgen zou moeten besluiten daar weg te gaan. Je zit er ademloos naar te kijken hoe zich na zo’n debat over Irak (de commissie Davids) nu alweer zo’n brisante situatie ontwikkelt. Toen dit kabinet werd geformeerd was het al geen huwelijk uit liefde maar een “marriage de raison” … een verstandshuwelijk dat had kunnen leiden tot liefde, maar je kon haast voorspellen dat het een misgreep zou blijken te zijn. De partners liggen misschien nog wel samen in bed, maar alleen om te slapen. Verder maken ze elkaar het leven vooral behoorlijk zuur. 

    Per slot van rekening gaat het in zo’n relatie alleen maar om macht. Wegmasseren van zere plekken wordt in zo’n huwelijk niet op prijs gesteld, alle venijn en wrevel wordt zuinig bewaard om die later nog eens uit te spelen. Donderdag was het een al ellende. Wist Wouter Bos van die contacten met de NAVO, wist hij dat die brief er aan kwam? Wist hij wat erin zou staan of had hij gedacht dat bij voorbaat al rekening gehouden zou zijn met de onmogelijkheid de militaire aanwezigheid te verlengen en steeg zijn woede tot kookpunt toen bleek dat de brief als drukmiddel bedoeld was. Hij zei dat hij van niets wist. Een misverstand in de communicatie? 

Van wie zouden die signalen uitgegaan zijn? En waarom zouden die signalen afgegeven zijn? Is het een schande om je aan je woord te houden en niet te bezwijken voor de druk nu toch weer mee te doen.    

    Als je ziet hoe alles uit de kast gehaald wordt door de partij die wil blijven….De EO laat snikkende ouders zien van militairen die gesneuveld zijn in Uruzgan. Voor niets gesneuveld als we het karwei niet afmaken. Tja, maar karwei afmaken: wat betekent dat? Tot in lengte van dagen aanwezig zijn? Laten we niet vergeten dat Nederland alleen maar meedoet uit prestigeoverwegingen. De positie van Nederland in het internationale discours zou aangetast worden. Ach toch! Heeft dat iets te maken met de wens meer te willen dan we kunnen. Nederland domineesland? Altijd dat opgeheven vingertje…die grenzenloze ambitie. De zedelijke normen van een klein landje dat in de internationale politie een te grote broek heeft aangetrokken. Gaan we minder zaken doen met de USA? Of valt er misschien binnenkort een mooie internationale positie te vergeven waarbij we de steun van de USA nodig hebben! Dat soort zaken wordt nergens vastgelegd maar speelt een grotere rol dan we vermoeden. 

    Het lijkt of zowel het kabinet als de 2^e kamer bezig zijn met een spel waarin wat meer jokers zitten dan  de Nederlandse bevolking weet. Van fair play is geen sprake. Wat er ook uitkomt: het prestige van kabinet en 2^e kamer zijn behoorlijk aangetast. Benieuwd hoe dat vandaag afloopt.

Geschiedeniscanon

    Erg positief denk ik niet over het nut van geschiedeniscanons. Canonieke kennis is bedoeld kennis te leveren die iedereen moet weten. Een geschiedeniscanon zou dan nuttig zijn om bijvoorbeeld allochtonen (maar niet alleen hen) op een eenvoudige manier wegwijs te maken in de Nederlandse geschiedenis, zodat ze niet met hun mond vol tanden staan als er over dat onderwerp gesproken wordt. Een aantal jaren geleden werden de Nederlandse paspoorten gebruikt om die kennis (zij het heel summier) bij te brengen. Maar hoe vaak kijk je in een paspoort?

    Sommige mensen vinden een geschiedeniscanon nuttig, anderen twijfelen of het zin heeft oppervlakkige kennis – want dat is een canon natuurlijk – aan te bieden. Ik hoor bij de laatste, omdat ik dacht dat rudimentaire kennis van geschiedenis toch wel tot de basisbagage van ieder ontwikkeld mens zou behoren.

    Totdat…, ja totdat ik zag hoe vorige week bij een teeveekwisje (Twee voor Twaalf) een stel jonge, niet allochtone Nederlanders in de fout ging met de vraag bij welke Belgische kustplaats prins Maurits in 1600 een overwinning had behaald op de Spaanse legers. Zie hier (op 21 minuten)! In een van de laatste nummers van het tijdschrift Wetenschap in Beeld las ik toevallig dat dit nu iets was wat iedere Nederlander wist. Ik had zelf ook de indruk dat, als er al iets was bijven hangen van geschiedenisonderwijs het dat was: 1600: slag bij Nieuwpoort. En wat doen die kukels in die kwis? Ze gaan het opzoeken! Nooit van gehoord! Een testimonium paupertatis van het Nederlandse geschiedenisonderwijs. Of van de kandidaten. Maar gelukkig wonnen ze niet. Verdiend!