AGW: Philips is de schuld van alles!

Er was eens.

    Weet u het nog? Vroeger (ja vroeger was alles beter, dat weten we inmiddels), ja vroeger hadden we huiskamers met hooguit één "stopcontact" in plaats van minstens vier wandcontactdozen. En er was ook één centraal lichtpunt in de kamer waar een lamp hing met van die franjes. Zuinig en weinig CO2 uitstoot. Als je meer stroom nodig had moest je een gek apparaatje gebruiken zoals op de foto. Een fitting, met aan de zijkant de mogelijkheid om er een stekker (steker) in te doen.

    Toen kwam Philips in de vijftiger jaren met een idee: LICHTSPREIDING! In alle hoeken van de kamer moest een lamp: dat was pas gezellig! Philips verdiende er goed aan.

Nu mag dat niet meeer van onze Minister van Milieu. Het moeten in ieder geval LED-lampjes worden, maar geen lamp is nog beter! Gloeilampen ... dat mag niet meer, ook niet op plaatsen waar hij nauwelijks hoeft te branden. Zo verdient Philips twee keer!

Balkenende's Bimbo Box

Ach ja, wat een zieligheid, die vakantievilla van ons kroonprinselijk paar in Mozambique. Slechte regie, onvoldoende de Kamer voorgelicht: kan het nog erger?

Balkenende heeft zich in deze affaire eerder gedragen als “eerste bediende”, als iemand die het tafelzilver voor een staatsbanket nog even mag recht leggen dan als “eerste dienaar”, iemand die zelf ook aanzit. Zijn functie: eerste minister, zou toch op het laatste moeten wijzen. Zo overduidelijk gepiepeld te worden door “de Prins”, zijn gedrag goedpraten (dat moet immers als gevolg van de ministeriële verantoordelijkheid), dan de volgende dag een briefje krijgen dat het paar er vanwege alle commotie (en waarschijnlijk toch ook om de belangen van de familie veilig te stellen) toch maar van af ziet, en dan ook nog onderdanig alle schuld op je schouders moeten nemen! Het is niet meer van deze tijd. Die krampachtigheid, die onderdanigheid … het plaatsvervangend schaamrood stijgt je naar de kaken. Niet eens zozeer vanwege wat JPB – die dit net na zijn mislukte kandidatuur voor het voorzitterschap van de Europese Raad ook nog eens voor zijn kiezen kreeg – nu gedaan of nagelaten had, als wel vanwege de ultieme kruiperigheid die hij uitstraalde. Het was alsof je naar een Bimbobox zat te kijken. Je gooit er een muntje in en de aapjes beginnen te trommelen: het vaste riedeltje wordt afgedraaid. Het was allemaal “deja entendu” en vernederend!

Zoals eerder in deze blog: le premier roi fut un soldat heureux. De eerste koning, dat werd een soldaat die geluk had. Dat zei Voltaire, en het valt na te lezen in Multatuli’s zevende geschiedenis van het gezag uit de Minnebrieven. De nakomelingen van die eerste koning leven nog steeds in de glans van koning Krates die borstweringen van boomstammen met duim en middelvinger omverknipte en die dertien vijanden kon doodslaan met één slag. Kan onze kroonprins dat ook? Of is het gewoon een kleine Krates die meent er recht op te hebben koning te worden omdat zijn moeder in een hut samenwoonde met de grote Krates.

Het bizarre is dat dit wel tot in de eeuwigheid door lijkt te gaan. We hebben in Nederland maar liefst twee Republikeinse genootschappen. Het oudste bestaat uit een “closed shop” van bejaarden die hun kunstgebit ’s avonds in oranjebitter te desinfecteren legt en dat gezellig wat discussieert over staatsrecht, en het Nieuw Republikeins Genootschap munt ook niet uit in activiteit. Te vrezen valt dat we ondanks gebabbel over ceremonieel koningschap tot in lengte van jaren nog met dit abjecte systeem van een erfelijke koningschap met ministeriële verantwoordelijkheid opgescheept zullen zitten.

Vaccinatie tegen Mexicaanse griep: slaat de angst toe?

    Eén meisje dat aan Mexicaanse griep overlijdt en de paniek slaat toe. Bij beleidsmakers op met Ministerie van VWS en bij de patiënten. Wie moet er gevaccineerd worden en tegen wat? Ouderen (maar die hebben toch al een redelijke weerstand?) of jongeren (maar daar bestaat een behoorlijke aversie tegen vaccinatie, getuige het debacle van de vaccinatie tegen baarmoederhalskanker eerder dit jaar. 
    Moet er gevaccineerd worden tegen de gewone griep, tegen de Mexicaanse of allebei? Alles draait om veiligheid en het voorkomen van mogelijk dodelijke ziektegevallen.

    In Duitsland is er commotie ontstaan omdat er twee soorten vaccin ingekocht waren: Pandemrix van Glaxo Smith Kline en Celvepan van Baxter. Het eerste bevat allerlei stoffen (adjuvantia) die de werking verhogen plus een conserveermiddel, en het laatste (Celvepan) doet het zonder al die toevoegingen. Het klinkt ook wat griezelig: die adjuvantia bestaan o.a. uit squaleen (uit haaielever) en thimerosal, een conserveermiddel dat kwik bevat: geen wonder dat zoiets de toch al chemofobe burger kopschuw maakt. Was er ooit geen verdenking dat kwik de oorzaak was van autisme en adhd? Was er jaren geleden in Japan geen schandaal over methylkwik in vis?

    De rel werd nog erger omdat Celvepan bestemd was voor Duitse leger, politici en ambtenaren. Het grote publiek moest het doen met het opgepepte Pandemrix, met al of niet reeel risico en de politici hadden voor zichzelf het “veilige” Celvepan geregeld. “Klassenmedizin” kopte de boulevardpers. De beer was los.

    Hoe zit het nu in Nederland? Minister Klink heeft vaccins van GSK (Pandemrix) en van Novartis (Focetria) ingekocht. Deze vaccins hebben verschillende samenstelling en zijn gemaakt volgens een verschillend productieproces. Beide zijn door de EMEA (European Medicines Agency) positief beoordeeld met betrekking tot veiligheid en werkzaamheid, maar beide bevatten het kwikhoudend conserveermiddel thimerosal waarover zoveel te doen is. 
    Of nu een vaccin zonder conserveermiddel beter is dan een die het niet bevat is nog niet zo duidelijk. Voor veel mensen, vooral uit de alternatieve hoek, is het echter een uitgemaakte zaak: liever ziek dan een vaccin met thimerosal.     Ze zijn ervan overtuigd dat ziekten als autisme en adhd rechtreeks iets te maken hebben met micro-doses kwik die we langs allerlei wegen binnenkrijgen. Inmiddels enkele jaren geleden was er ook een rel over amalgaamvullingen in kiezen.

Wat zegt de wetenschap ervan?

    Op de website van de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) is een overzicht gepubliceerd over de toepassing van thimerosal in vaccins. Daarin wordt o.a. verwezen naar een rapport van het Institute of Medicines dat speciaal de relatie tussen vaccinatie en autisme en adhd heeft onderzocht.

    Je kunt eruit opmaken dat het verband er volgens wetenschappelijke inzichten niet is. Toch is er in de USA een trend, vooral bij vaccins bestemd voor kinderen en zwangere vrouwen om vaccins te produceren zonder dit conserveermiddel. 
    Of die uit een kostenoverweging en veiligheid even goed zijn moet nog afgewacht worden, maar de perceptie van de consument lijkt het hier in ieder geval duidelijk gewonnen te hebben van wetenschappelijke inzichten. De Strategic Advisory Group of Experts (SAGE) van de WHO is recent tot de opinie gekomen dat 1 vaccatie (in Europa worden er nog twee aanbevolen) voldoende is en dat het niet uitmaakt of die vaccins adjuvantia bevatten of niet.

    Gezien alle weerstand tegen vaccinatie en ondanks alle wetenschappelijke opinies, is er dikke kans dat Klink, als hij op advies van de Gezondheidsraad besluit tot een herallocatie van vaccins en een gedeelte wat er nu ingekocht is wil bestemmen voor kinderen, in moeilijkheden komt en tegen dezelfde weerstand op gaat lopen als bij de baarmoederhalskankervaccinatie.

    Het rapport van het Institute of Medicine is hier te vinden.

Tenminste houdbaar tot … Is de tht datum van de monarchie verlopen?

    Le Premier roi fut un soldat heureux. De eerste koning was een soldaat die geluk had. De zin komt van Voltaire, en Multatuli en Schopenhauer citeren hem. J Presser haalt de zin ook nog aan in zijn boek over de tachtigjarige oorlog.             Multatuli geeft in de zevende geschiedenis van het gezag een mooie persiflage op het ontstaan van het erfelijk koningschap. Want dat is toch de kern van de zaak: of wij in een democratisch land waar in principe alle functies voor iedereen bereikbaar moeten zijn nog langer een erfelijk koningschap accepteren.

    Multatuli vond het kennelijk maar zozo. Krates was een koning die verdienste had, zijn zoon was een non-valeur die zich maar wat verbeeldde. “Waarom wilt gij koning zijn” vroeg het volk “dat geen verstand had van erfrecht”. Tja, omdat hij nu eenmaal zijn zoon was! Meer argumenten waren er niet.

    Het gaat dus niet om of de huidige formule vervangen moet worden door een soort ceremonieel koningschap. Zelfs dat is teveel. Het gaat om het principe. Multatuli zegt: het volk had geen verstand van erfrecht. Maar waarom is verstand van erfrecht nodig: Nederland is ontstaan als republiek en bij toeval een monarchie geworden. Het had in 1815 ook anders kunnen lopen.

    En waarom zouden we willen dat functies vererven. Dat geld in de familie blijft is al raar genoeg want erfelijkheid betekent toch niets anders dan overerven van een paar draadjes DNA. 
    Waarom geldt er eigenlijk een hoog successierecht als je je geld nalaat aan iemand die geen familie is maar waar je wel een affectieve band mee hebt. Waarom pikt de staat in dat geval je zuur verdiende geld in?

In Nederland hebben we een Republikeins Genootschap en ook nog een Nieuw Republikeins Genootschap. Alleen het tweede is een beetje (met de nadruk op beetje) actief. Nou is die inactiviteit van het Republikeins Genootschap niet zo verwonderlijk, want dat bestaat naar mijn indruk uit een aantal tandeloze oude heren die ’s avonds hun kunstgebit in oranjebitter te desinfecteren leggen. Maar van het Nieuw Republikeins genootschap had toch meer verwacht mogen worden.

    Nu leidt het geen twijfel dat het huis van Oranje terdege wordt geadviseerd over hoe ze haar populariteit kan behouden en vergroten. Ze weten dat er uiteindelijk een eind komt aan de monarchie en daarmee ook aan hun mooie positie. De kunst is het zo lang mogelijk te rekken. Moeilijk is dat niet eens: Maxima hoeft maar weer een kind erbij te nemen of het Nederlandse (vrouw)volk smelt weer weg van affectie en de populariteit van het Koningshuis stijgt naar ongekende hoogtes, zoals na de aanslag van Karst T. op 30 april. Zou Schopenhauer dan toch gelijk hebben dat vrouwen op dit punt verstandelijk niet helemaal op uit-ontwikkeld zijn?

    Onze prime minister, de eerste dienaar van het Koningshuis, vaak lijkt het meer een eerste bediende ... onze JPB had het maar moeilijk met het verdedigen van de begroting van het koningshuis dit jaar. Hij was bijzonder verontwaardigd over de manier waarop sommige Kamerleden hun kritiek verwoordden. Die kritiek was eigenlijk simpel genoeg: krijgen we value for money en is het feit dat voor alles wat de koning doet de minister verantwoordelijk is niet een achterhaalde zaak. Een familie die de wereld over vliegt en zich (dankzij de kruiwagens van het Nederlandse kabinet) steeds meer profileert in internationale milieus … kan die niet zijn eigen boontjes doppen.

    Daniela Hooghiemstra, historica en auteur van twee boeken over het hof zegt in een interview in de NRC van 8 october j.l.: “Willem-Alexander en Máxima zijn deel geworden van een internationale elite. Hun werk is eervol, de Belgische prins Philip wordt níét gevraagd als VN-adviseur. Maar ze dreigen Nederland te ontgroeien.”

Zou prins Flupke niet gevraagd worden omdat hij mindere kwaliteiten heeft dan Willem Alexander? Of zou er gewoon vanuit België wat minder gelobbyd zijn? Zou mw. Zorreguieta nu werkelijk alleen maar mogen aanschuiven bij secretaris Ban Ki-moon omdat ze zoveel verstand heeft van microkrediet? Of toch om dat ze getrouwd is met een Nederlandse kroonprins?

    Moet de Nederlandse belastingbetaler voor al die activiteiten opdraaien? De voorstanders van de monarchie hebben het steeds over een “royalty” bonus. Voor de prins gaan deuren open die voor anderen gesloten blijven en daarmee zou het Nederlandse bedrijfsleven meer kansen krijgen. Meer en kwestie van idolatrie lijkt me. Een ander idool was net zo goed geweest. Moeten we daar niet van af?

    Niet zo verwonderlijk dat JPB verontwaardigd was want hij komt uit de gereformeerde bloedgroep van het CDA waar ze nog een beetje leven met de gedachte van regnum en sacerdotum: de Koning als vertegenwoordiger van God in wereldse zaken en de Paus als vertegenwoordiger in geloofszaken. Dat laatste is in de reformatie weliswaar verloren gegaan maar het eerste … daar wordt nog volop aan gehecht. Kritiek is in die kringen dus “not done”.

    Desondanks begint het ook in gereformeerde kring te rommelen. Hoogleraar Nederlandse geschiedenis aan de Universiteit van Amsterdam dr. J. C. Kennedy, spreekt in een interview in het Reformatorisch Dagblad al van een “verantwoordingscultuur” waar nu ook de Oranjes mee te maken krijgen. Nu de kritiek op de top van het bedrijfsleven met zijn vanzelfsprekende “marktconforme” beloningen (ook daar waar helemaal geen markt is) steeds feller wordt krijgt nu volgens hem ook het Oranjehuis te maken met kritiek.

    Het kabinet probeert al jaren die kritiek voor te zijn door de kroonprins in allerlei functies te parachuteren. Hij schijnt er nu wel zo’n 22 te hebben. Maar iedereen weet dat hij die eervolle nevenfuncties niet heeft door zijn kwalificaties, maar alleen omdat hij kroonprins is. Zou er wel iemand in Nederland zijn die denkt dat onze kroonprins verstand heeft van watermanagement? Welnee, er zijn gewoon een stel ambtenaren op diverse ministeries die zijn toespraken schrijven en souffleren wat hij moet zeggen. En wat zijn zijn kwalificaties om als commissaris van DNB te fungeren?

    Tijd om die achterhaalde institutie op te ruimen en een door verdienste alom geaccepteerde politicus (nee, niet Wilders natuurlijk) als president van Nederland te installeren. En dan alleen met een representatieve taak.

Heel Nederland over 10 jaar onder water!

    Wie de discussie tussen gelovigen en ongelovigen over Anthropogene Global Warming (AGW) en de rampspoed die dat tot gevolg zal hebben met een beetje sceptisch oog ( en dat hoeft nog niet eens een klimaatsceptisch oog te zijn) beziet kan eigenlijk maar tot één conclusie komen: geen van beide partijen slaapt met Karl Popper onder zijn hoofdkussen. Het is allemaal meer geloof dan wetenschap, waarbij beide partijen alle moeite doen dat geloof toch als wetenschap te verkopen.

    Olie, gas, steenkool en uranium raken een keer op. Dat is een gegeven en dat er naar andere manieren gezocht moet worden om in onze energie te voorzien valt niet te ontkennen. Maar dat staat los van het geloof in CO2 uitstoot en  Anthropogeinc Global Warming (AGW). Ik denk vaak: als die klimaathysterici nou eens dat argument zouden gebruiken in plaats van die CO2 uitstoot, dan zouden de sceptici nog veel meer het nakijken hebben.

    Toch zie je steeds meer dat de echte klimaatsceptici in de hoek gedrukt worden (een hoek waar de slagen vallen). Niet alleen wordt er door de GW aanhangers steeds beweerd dat de discussie al gevoerd is en dat het dus geen zin heeft nog verder te discussiëren met tegenstanders, die dus eigenlijk het hoofd in de schoot hadden moeten leggen; de GW aanhangers hebben zo’n grote greep op de media dat er voor sceptici alleen maar kruimelwerk overblijft.

    Mensen willen vooral hun eigen mening bevestigd zien en zijn maar al te gauw in de zekerheid van de eigen heerlijk-heid (met dank aan Harry Prick).

    Op de website van De Dagelijkse Standaard (zie hiernaast) doet Hans Labohm al geruime tijd verwoede pogingen om het geloof in GW te ondermijnen door er voortdurend op te hameren dat er van stijging van tempe-ratuur helemaal geen sprake is.

    Of dat nu wel of niet het geval is laat ik in het midden. De meeste lezers zijn toch niet deskundig genoeg om daarover een oordeel te hebben (al denken ze van wel). Het is allemaal napraten van wat echte of vermeende deskundigen (die ook niet met Karl Popper onder hun hoofdkussen slapen) daarover schrijven. We zijn van God los, maar de zondeval bestaat nog steeds. 
    Veel interessanter is hoe dit onderwerp in de media wordt behandeld. Of liever: niet behandeld. Van de Volkskrant zul je geen kritische geluiden te horen. Martijn van Calmthout schreef eens doodleuk dat hij die niet wilde publiceren omdat de discussie over was. Hij vergeleek het met alternatieve geneeskunst. Daar hoefde je volgens hem ook niet meer over te publiceren: wetenschap-pelijk volkomen achterhaald.

    Je zou kunnen spreken van een paradigma shift en de oorzaak daarvan wordt mooi geïllustreerd door een citaat van de Duitse fysicus Max Planck, (door Thomas Kuhn geciteerd, en te vinden in het Wikipedia lemma over paradigma shift): […] Sometimes the convincing force is just time itself and the human toll it takes: "a new scientific truth does not triumph by convincing its opponents and making them see the light, but rather because its opponents eventually die, and a new generation grows up that is familiar with it."

    Zo ging het bij Heidelberg Appeal Nederland, HAN, dat een aantal jaren heldhaftige pogingen deed om discussie over het milieu en andere zaken een wat meer wetenschap-pelijke basis te geven. HAN werd uit vermoeidheid ont-bonden omdat de initiatiefnemers “in het weekend ook wel eens een boek wilden lezen”.

    Zo gaat het waarschijnlijk ook bij de klimaatsceptici. Veel emeritus hoogleraren, en ook Hans Labohm zijn niet meer van de jongste. Dat wil niets zeggen over de wetenschap-pelijke inhoud. Juist emeritus hoogleraren zijn niet meer gebonden aan een politiek correct standpunt (want dat is toch het kernpunt bij de klimaatdiscussie: het is niet fashionable om scepticus te zijn: mensen verklaren je voor gek als je twijfelt aan Anthropogenic Global Warming!)

    Bij de overdonderende media-aandacht die de klimaathysterici opeisen (met natuurlijk de “groene” NGO’s als Greenpeace e.d. voorop), raken alle kritische geluiden gemakkelijk achter het verdwijnpunt. Het valt te loven dat Hans Labohm de fakkel brandend probeert te houden, ook al ben ik het lang niet altijd met hem eens.

    Pier Vellinga, pas benoemd tot hoogleraar milieu bij de WUR in Wageningen (de universiteit waar ze cursussen ontwikkelen om koeien te leren minder methaan te ruften) zei het bij zijn inaugurele rede: “klimaatsceptici proberen zand in de raderen te strooien.” In de raderen van wat? Dat wordt al snel duidelijk als je ziet wat voor consortia er in de klimaathoek zoal bestaan en wat ze allemaal als doelstelling hebben. Zoals Hans Labohm eerder opmerkte: het is cui bono, eigen zaak eerst. Het scheppen van hypes met betrekking tot het klimaat dient vooral om je eigen zakken te vullen en om jezelf in het centrum van aandacht te plaatsen.

    Met alle agitprop die de global warming adepten uitstrooien is het vreemd ook nog ergens te lezen dat klimaatsceptici onevenredig veel aandacht in de media krijgen. Peter Tom Jones schrijft bijvoorbeeld: “[…]Het disproportionele gewicht dat de laatste jaren in de populaire media werd gegeven aan een kleine schare klimaatsceptici heeft ertoe geleid dat er een enorme kloof is ontstaan tussen de perceptie van de gewone man versus de stand van zaken in de klimaatweten-schap zelf. Het klimaatscepticisme is vandaag, naast structurele, culturele en gedragsmatige factoren, nog steeds één van de belangrijkste verklaringen voor de maatschappelijke en politieke inertie ter zake. Gegeven de alsmaar toenemende kennis over de potentieel catastrofale gevolgen voor miljoenen tot miljarden mensen in het geval van verdere inertie is klimaatscepticisme anno 2009 een misdaad tegen de mensheid.[…]"| Sic!

    Hoe is het mogelijk denk je. Hoezo disproportionele aandacht? Die man moet toch gek zijn! Het geval is toch dat er juist helemaal geen aandacht is voor klimaatsceptici! 
    Al Gore heeft de Nobelprijs gekregen voor zijn film “An Unconvenient Truth” waarin een aantal aperte onjuistheden en leugens werden verteld. In mijn woonplaats zijn alle leerlingen van middelbare scholen met busladingen naar die filmvertoning vervoerd. En als het aan de raadsfractie van Groen Links ligt wordt de stad omgeven door een gordel van windmolens. Iedere dag wordt je overspoeld met media aandacht voor Global Warming. Mensen die wat tegengas geven worden belachelijk gemaakt.

    Onze universiteiten, dat is bekend, zijn al tientallen jaren “in zaken”. Daar is de waarheidbevinding ondergeschikt geworden aan het binnenhalen van lucratieve onderzoekprojecten waarvan het eindverslag zoals gebruikelijk altijd eindigt met de dooddoener dat er nog veel onderzocht moet worden, waarmee uitdrukkelijk gehengeld wordt naar een vervolgsubsidie. Nee … echt onderzoek “tegen de keer” hoeven we uit die hoek niet te verwachten. Iedereen die daar een klimaatsceptisch onderwerp op de agenda zou willen zetten pleegt wetenschappelijke zelfmoord.

Theologisch, teleologisch? Karel de Gucht komt gesofisticeerd uit de hoek.

Teleologisch? Theologisch? Eurocommissaris Karel De Gucht In Zimbabwe. Mugabe legalistisch en Tsvangirai theologisch, euh, teleologisch? Euh? Even geduld! Wablieft?

Groene Vogels

    Afgelopen zondag (6 september 2009, voor wie het gemist heeft) een stukje van de uitzending van Groene Vogels beluisterd, deze keer geheel gewijd aan duurzaamheid (alsof ze het daar niet voortdurend over hebben). Het was in verband met de dag van de duurzaamheid a.s. woensdag.                     Een leerzaam programma was het, met allelei entrepreneurs die hun waren wilden slijten. Jan Rotmans (hoogleraar transitiemanagement Erasmus Universiteit Rotterdam) antwoordde op een vraag of duurzaamheid zo langzamerhand niet een uitgehold begrip was: “als je niet duurzaam bent wijk je af!” En dan was er ook nog een visboer die "marine stewardship" kwam verkopen.. 

    Later in de uitzending kwam ex Minister van Milieu en nu bijzonder hoogleraar, Pieter Winsemius (die zo’n beetje als de Nederlandse Al Gore de hemel in werd geprezen) nog eens het voorzorgprincipe voor arbeiders uitleggen. Als je in en auto zit en je rijdt 100 km/uur en je hebt drie wetenschappers als passagier, en je komt in dichte mist terecht, en er zeggen er twee “kijk uit, een rood licht vooruit” en de andere zegt: “ik zie niks”, wat doe je dan? 

    We weten zoveel wel en zo weinig niet dat we wel in actie moeten komen." Tja, een beetje simpeltjes voorgesteld, maar wel leuk voor de eco-neuzels van Vroege (Groene) Vogels. Het gaat toch ook om de betrouwbaarheid van die wetenschappers? Als er twee belang bij hebben dat je te laat op een afspraak komt zou ik toch maar voor de andere kiezen die zegt niets gezien te hebben. 

    Science by majority … slechter kun je het niet verzinnen. Arme Copernicus: iedereen wist toch zeker dat de zon om de aarde draaide ... alleen hij niet!

    Als je stichting Urgenda, die bestaat uit zakenmensen met of zonder professortitel haar zin geeft wordt ieder huisje in Nederland van een zonnepaneel voorzien en komen er enorme windmolenparken voor de kust (wie betaalt dat, en wie gaat eraan verdienen?) Zat Ad van Wijk, CEO van het zojuist op de fles gegane E-concern ook niet bij die stichting Urgenda?

    Als je Urgenda mag geloven zou de CO2 reductie op kunnen lopen tot ca. 40 procent in 2020. En als het in de wereld of Europa niet lukt dan moet Nederland maar in een bevlogen “Alleingang” het voortouw nemen. Ook hier: maar wie betaalt dat? In ieder geval gaan die zakenmensen eraan verdienen.

    De mooiste zin uit programma van Urgenda is wel deze: “Bovendien maakt het de geplande kolencentrales overbodig en kunnen wij later aan onze kinderen uitleggen dat wij net op tijd waren omgeschakeld naar een duurzame energievoorziening.”

    De klassieke marketing truc. Het gaat niet om ons maar om de toekomst van onze kinderen. Eerlijk gezegd … als ik zoiets lees overvalt me het gevoel dat we op een grandioze manier belazerd worden.

Michael Zeeman overleden aan hersentumor

   In “Met het oog op morgen”, een bedtijd programma waar ik vaak naar luister – en dat zelden zo slaapverwekkend is dat ik voor het einde (om 12 uur) in slaap val, werd vanavond gesproken over de dood van Michael Zeeman, die maandag op 50 jarige leeftijd aan een hersentumor is overleden. Aan het woord kwamen Hans-Maarten v.d. Brink en Jan Willem Otterspeer, die aan de tand gevoeld werden door Mieke v.d. Wey.

    Jammer dat het gesprek weer ging over de belezenheid van de man en het aantal boeken dat hij las en had gelezen: Minstens één per dag - vanmiddag werd in een ander radioprogramma al gezegd dat hij er wel eens drie of vier las ... alsof dat een aanbeveling was! De interviewster en de geïnterviewden zaten hoorbaar naar adem te snakken. 

    Kortom: het leek wel een tegen elkaar opbieden over welke enorme hoeveelheden boeken Zeeman gelezen had.         In een van de andere programma's die aan zijn overlijden gewijd was werd zelfs door iemand met bewondering gesproken over het feit dat hij 's ochtends eens aan was komen zetten met de uitroep dat hij 's nachts maar liefst vier boeken had gelezen!

    Een van de geïnterviewden had maar 1 keer op een boek kunnen wijzen dat Zeeman niet gelezen had en hij wel: Eastern  Aproaches van Fitzroy Mc Lean. Toch overtroefd?   Michael moet in ieder geval wel ooit een cursus snellezen gevolgd hebben. In dat laatste programma werd ook breed uitgemeten dat hij zich zo negatief had uitgelaten over Menno ter Braak (ook al eens eerder gedaan door W.F. Hermans). Het is natuurlijk gemakkelijk om een oordeel te hebben over dode schrijvers. Jammer dat er geen kritische vraag kwam in de geest van: heeft hij die hersentumor misschien opgelopen als gevolg van dat vele boekenlezen?

   Die vraag zou een beetje ongepast lijken, maar zou wel iets relativerends in zo’n laudatio gebracht hebben en zou je aan het denken kunnen zetten of het lezen van dat enorme aantal boeken (hoe meer hoe beter) nu werkelijk zoveel aan je intellectuele status toevoegt.

    Zeeman las alles waar een kaftje omheen zat en dat zou toch geen criterium moeten zijn. Het is helaas zo dat het lezen van boeken en het hebben van een gevulde boekenkast voor veel mensen vooral een statussymbool is, net als het appreciëren van Bach of Mozart dat is. Het is chique!

Er werd kortom weer volop gebaltst over irrelevante zaken en Michael werd volkomen heilig verklaard. Jammer dat alle realisme bij zo’n herdenkings-programma uit het oog wordt verloren. Ik herinner me een aflevering van “Zeeman met boeken” uit 1997 waarin hij de vloer aanveegde met Arnon Grunberg (ook mijn lieveling niet). Diens boek  - ik weet niet meer welk - vond hij een onverteerbare verzameling columns. Zou Grunberg Zeeman ook zo aardig vinden? Waren de kritieken van Zeeman onomstreden? Geen woord erover.

    Het gebalts doet me denken aan de publiciteit na het overlijden van Martin Bril en Kees Fens, die ook meteen de hemel in werden geprezen – waarbij je je toch af kunt vragen of die na tien jaar nog herinnerd zullen worden.

    Maar bovenal doet het onrecht aan de echte kwaliteiten van Zeeman.

Zevende geschiedenis van Gezag. Uit: Minnebrieven van Multatuli

    "Le premier roi fut un soldat heureux!" zei VOLTAIRE, maar ik weet niet of 't waar is. Er is evenveel kans – ja méér! – dat de eerste koning iemand was, die kennis had aan strikkenleverende kluizenaars. Maar de volgende geschiedenis is waar.

    KRATES was zeer sterk. Hy knipte borstweringen van boomstammen omvèr, met duim en middelvinger, en kon dertien vyanden doodslaan met één slag. Als hy hoestte, kwam er brand door de zamenpersing van de lucht, en de maan schudde als hy dacht aan beweging.

    Om al deze verdiensten werd KRATES koning.

En hy stierf nadat hy 'n tyd lang koning was geweest.

Maar de kleine KRATES, z'n zoontje, had de engelsche ziekte gehad, dat hem niet belette koning te willen zyn, inplaats van z'n vader die zoo sterk was geweest. Hy zette zich op 'n stoel, dien hy troon noemde, en riep:

Ik ben koning!

    Waarom zyt gy koning? vraagde 't volk, dat nog dom was, en geen begrip had van erfrecht.

    Wel, omdat m'n moeder in ééne hut heeft gewoond met den ouden KRATES die dood is. Eigenlyk zeide hy: paleis, maar 't was 'n hut.

    Het volk begreep de gevolgtrekking niet, en als KRATES II riep:"Kom!" dan ging ieder heen. Maar als hy zeide "ga!" dan kwam men hard aanloopen. Kortom, 't gezag was weg, en KRATES twee was te dom om z'n wil 't onderste-boven te uiten.

    In 'n oppozitieblad van die dagen las men 't volgende:

Waarom, o KRATES de tweede, gy die krombeenig zyt en onbezonnen, waarom neemt ge plaats op den stoel des mans, die voor twintig jaren in ééne hut woonde met de vrouw die u geboren heeft? Sta op, en maak plaats, en zeg niet "ga!" of "kom!" als waart ge de echte oude KRATES! Waar zyn de bolwerken van eikenstammen, die gy hebt omgeknipt met uwen vinger? De maan schudt niet, al denkt ge aan splyting van 't Heelal. Gy kunt geen vlooi doodslaan, en nergens is brand als ge niest. Sta op, en maak ruimte voor 'n ander, die al deze nutte dingen verstaat.

Zóó sprak de oppozitie.

    KRATES zou waarschynlyk hebben moeten opstaan van den stoel, dien hy troon noemde, wanneer niet 'n oude minne aldus had gesproken tot het volk:

    Hoor my, o volk, want ik was de minne van den kleinen KRATES, toen hy nog kleiner was dan nu! Toen hy geboren werd, heeft z'n vader zich het hoofd gezalfd met olie, en zie, er viel 'n drop der zalve op 't hoofd van myn voedsterling. 't Is daarom onnoodig dat hy muren omknippe, en ook is 't niet noodig dat de maan schudt, of dat hy brand make door hoest. Ik zegge u. . .

    Maar de welsprekende minne behoefde niet te voleinden. De slotsom was zoo gemakkelyk te vatten, dat al het volk – de redaktie van 't oppozitieblad het luidst – uitriep, als met één stem:

Leve de gezalfde des Heeren!

Martin Bril

    Martin Bril is dood. De weg van alle vlees. In De Vokskrant wordt hij uitbundig herdacht. Een nationale ramp lijkt het wel Een maand lang op de plaats waar zijn stukjes gewoonlijk stonden een stuk over hem in plaats van een geschreven door hem. En een pagina met gejammer, geklaag en lofprijzingen. 
    Mei Li Vos, die voor de yuppen in de 2e Kamerfractie van de PvdA zit had nog te melden dat ze hem een keer een e-mailtje had gestuurd toen ze dit jaar voor het eerst een rokje had gedragen. Dit omdat Martin Bril doorgaat voor de bedenker van het begrip rokjesdag. Wat een idolatrie.

    In de NRC schreef Youp van ’t Hek : “[…] Wist Martin Bril dat hij zoveel vrienden had? En waarom schreef niemand dat Martin heel vaak een bloedsjagrijnige, egocentrische stomdronken chaoot was? Of schrijf je dat niet als vriend? Ik hoop dat mijn vrienden na mijn dood iets meer waarheden in hun stukjes schrijven. Zo eenzijdig wil ik niet herinnerd worden. En ik hoef ook niet zoveel vrienden. Volgens mij had Martin maar één vriend en dat is Ronald Giphart. Die doet wat een echte vriend behoort te doen na de dood, namelijk zwijgen. Voor Martin had er wel een mooi stukje in gezeten. Vrees dat het hem iets te veel poespas was geweest.”

    Dat geeft wat nuance bij alles wat ik over hem in De Volkskrant heb gelezen. Hoe idolatrie een necrologie kan bederven.

De heisa over de HPV vaccinatie: angst en risico

    Net nu er in Nederland een enorme heisa is ontstaan over de risico's bij vaccinatie is er in de USA een uitspraak geweest over een class action tegen vaccinfabrikanten. 
     Die werden ervan beschuldigd door het gebruik van thimerosal, een kwikhoudend conserveermiddel de oorzaak te zijn van autisme bij kinderen. Zie hieronder commentaar op deze rechtszaak: de eis werd afgewezen.

Comment by common sense - February 13, 2009 at 1:42 am

The answer to “When is anecdotal evidence enough” should be pretty obvious - never. You can never draw any conclusions on any subject based on anecdotal evidence.  That’s not to say anecdotal evidence is useless, because anecdotal evidence leads to people asking interesting questions and studying them further. But anecdotal evidence is never to be relied upon for answers of any sort.

    Comment by Greg Andrew - February 13, 2009 at 3:03 am

This finding is a milestone in rational thinking over emotion. Parents want something to blame. They may also want money. Vaccine makers and the government are good people to blame because they aren’t very sympathetic, and they have lots of money. Also, we seem to have a misplaced skepticism/fear of science. I see people in this argument who will believe some web site as true, but not published, peer-reviewed articles in respected medical journals or reports of government scientists.

    People can believe what they want, but our court system can no longer act on people’s beliefs, emotions, or hatred of government, science and/or the the drug industry.

Consumentengids en irrelevantie

    Hoi. Lees ik in de krant dat de HEMA toch haar rookworst op de traditionele manier rookt. Op eikenhout! Geweldig. De Consumentenbond geeft het ruiterlijk toe: ze zaten in de fout. Maar geharrewar over zoiets is natuurlijk allemaal onzin. 
    Of die rookworst nou op eikenhout gerookt wordt of er wordt een rookaroma toegevoegd: het maakt niets uit. Waar het om gaat is hoe die worst smaakt en hoe gezond hij is.     
    Dat aromafabrikanten rookworstaroma’s ontwikkeld hebben is niet voor niks. Bij het roken ontstaan allerlei toxische stoffen, polycyclische aromatische verbindingen (aromatisch wil in de organische chemie zetten dat er een ringvormige stuctuur aanwezig is, i.t.t. alifatische stoffen, die een ketenstructuur hebben). Die toxische stoffen kom je overal tegen, ook bij het het roken van sigaretten en sigaren trouwens. Fijn dat er steeds meer rookverboden komen! 
    Er zijn normen voor het gehalte aan die polycyclische stoffen en het is voor een worstfabrikant makkelijker het gehalte aan polycyclische aromaten in de hand te houden door een rookaroma te gebruiken dan door te roken op de traditionele methode. 
    Prima dus dat er rookaroma wordt gebruikt. Of je het proeft? Hangt er helemaal van af wat je lekker vindt. Ik koop wel eens rauwe ham die me herinnert aan een hoestsiroopje dat ik vroeger wel eens kreeg. Famel heette het spul en er zat guajacol in. Dat is een gemethyleerde fenolverbinding. Die guajacol is ook een dominante verbinding in rookaroma’s maar niet erg toxisch. Je ziet maar weer eens hoe de hang naar ‘natuurlijk” leidt tot een slechter product (in de zin van gezond). Maar van roken kun je sowieso moeilijk zeggen dat het “natuurlijk” is. Het is er pas sinds Prometeus het vuur van de goden stal. 
    Een voorbeeld hoe een discussie over echtheid is ontaard in irrelevantie.